Reiziger in tijd & locatie

Boekcover van 'een reiziger' van John Boyne
Een reiziger – John Boyne

In de bieb viel mijn oog op het rijtje boeken van John Boyne. Omdat ik van eerdere boeken (zoals wat het hart verwoest , de grote stilte ) erg genoten heb, pakte ik ook een reiziger mee. En wat een bijzonder boek is dat. Zoals in andere boeken van John Boyne wordt je helemaal meegezogen in de wereld en het verhaal van de hoofdpersoon, de ik-figuur. Het koste me in het begin wat moeite om in dit verhaal te komen, maar hoe verder ik kwam, hoe meer moeite ik had om het boek neer te leggen.

Een reiziger gaat over een mannelijk ik-figuur die de lezer in korte hoofdstukken meeneemt door zijn leven. Het opgroeien onder een vader met een sterk karakter, in een gezin waarin de moeder op unieke wijze de bijvrouw van haar man een plek geeft en gunt. Over de creativiteit die het leven van de hoofdpersoon op verschillende manieren beïnvloed, over zijn opgroeien tot man, het beleven van liefde en van grote verliezen, de gevoelens van verdriet en van wraak die daarmee samen hangen.

Het bijzondere aan de hoofdstukken, en de belangrijkste reden waarom ik wat moeite had om in het verhaal te komen, is dat elk hoofdstuk zich op een andere plaats afspeelt. Het verhaal van de hoofdpersoon en zijn gezinsleden wordt naadloos voortgezet, terwijl de setting zich verplaatst naar een andere locatie en een andere tijd. Zo begint het verhaal rond het jaar 0 en eindigt het met een hoofdstuk dat zich in de toekomst en in de ruimte afspeelt. Onderweg maakt de schrijver sprongen van enkele jaren tot tientallen jaren en doen we alle werelddelen aan. Bijzonder is het wanneer sprongen gemaakt worden die vragen om een enorme verschuiving van perspectief, bijvoorbeeld vanuit een Europees klooster op christelijke basis naar een vergelijkbare setting in een Aziatisch land waar uiteraard een heel andere godsdienst de basis van het samenkomen en -wonen van mensen is. En onderwijl loopt het verhaal door. Je blijft meegezogen worden in het verhaal en de gevoelswereld van de ik-figuur en wordt er bijna stiekem op gewezen dat de menselijke emoties over de hele wereld zeer gelijkend zijn.

Naast het boeiende en grijpende verhaal, kreeg ik gaandeweg het boek ook steeds meer waardering voor het format. Het vakmanschap van John Boyne als schrijver wordt met elk hoofdstuk duidelijker. Slechts in een heel enkel geval ervoer ik de sprong in tijd en locatie als ongemakkelijk, als gezocht. In alle andere gevallen vond ik de uitvoering van de sprong zeer knap en verrassend uitgevoerd. Samengevat is het boek wat mij betreft een enorme aanrader.

Advertentie

Over lezen

Al eerder schreef ik dat ik een fervent lezer ben. Voor manLief geldt dat eveneens. Beiden koesteren wij de herinneringen aan de lange avonden die we lezend in bed doorbrachten. Vaak stiekem, met de gordijnen op een kiertje of met een half oor luisterend naar de geluiden in de woonkamer. Bij het minste gerucht werd het lichtje uitgeknipt, waarna onze ouders even later kwamen constateren dat ze inderdaad een ‘KLIK’ hadden gehoord. Warme gloeilampjes zijn lastig te verbergen…

Ook onze kinderen zijn dol op boeken. Dat kan ook haast niet anders, met de hoeveelheid leesvoer die aanwezig is in ons huis en het lezende voorbeeld van ons als ouders. Ik ga graag en geregeld met beide kinderen naar de bieb hier in de stad. Soms fietsen wij naar de bieb in de buitenwijk voor een iets ander aanbod. Wij hebben, zéér bewust, een dagelijkse krant (ook al moeten we soms heel snel doorbladeren om de ergste ellende nog niet uit te hoeven leggen). Op verlanglijstjes staat ook altijd een boek, vaak meer dan één.

En wat lezen wij dan zoal, vooral met / voor onze kinderen:

Paul van Loon – Zelf ben ik van de generatie ‘Griezelbus’, mijn broertje is vervolgens aangehaakt met Dolfje Weerwolfje en die laatste verhalen zijn ook favoriet bij onze oudste. Vooral ’s avonds voor het slapen gaan zijn het de, spannende, verhalen van Dolfje die zijn voorkeur hebben. Voor onze jongste is het Foeksia de Miniheks, eveneens van Paul van Loon, die we mogen voorlezen. Ze heeft een paar verhalen van Foeksia en die zijn ieder al zeker 10x gelezen sinds de decembermaand.

Het Muizenhuis – mijn schoonmoeder, vorig jaar maart overleden, was heel erg fan van het Muizenhuis vooral vanwege de enorme gedetailleerdheid van alle verschillende kamers in het huis. Haar boeken van het Muizenhuis hebben wij mogen meenemen en staan bij onze jongste op haar kamer. Erg leuk dat zij die verhalen nu ook meer en meer gaat waarderen en hoe we met elkaar de bijzonderheden in de platen kunnen ontdekken.

Roald Dahl – Wat ik zelf erg leuk vind is om een verhaal voor te lezen dat we op een later moment in filmvorm kunnen bekijken. Bovendien zocht ik een oplossing voor het soms trage eten van de kinderen. In plaats van ze op te jagen hun bord leeg te eten (omdat ik al lang klaar ben en eigenlijk verder wil) pak ik nu geregeld een boek en lees ze voor. Op voorwaarde natuurlijk dat ze dan blijven dooreten 😉 Zo hebben we Sjakie en de Chocoladefabriek en De Fantastische Meneer Vos in stukken na het eten gelezen. Van de eerste hebben we daarna ook de film (de originele film, niet die met Johnny Depp) gezien. Van de tweede staat die film nog op mijn lijstje voor een familie-film-middag.

Andere klassiekers die we hebben (voor-)gelezen zijn bijvoorbeeld Pluk van de Petteflet, aan beide kinderen toen zij de peuterleeftijd hadden. De Zevensprong van Tonke Dragt, waarbij we in de zomervakantie ook twee weken lang de oude tv-serie hebben gekeken elke avond. De dwergjes van Tuil, van Paul Biegel, voor onze jongste als verhaaltjes voor het slapengaan. En tot slot kan ik de Kleine Kapitein, eveneens van Paul Biegel, niet overslaan. Hiervan hebben we de luisterboeken die ik aanzet als ik samen met beide kinderen een langere autorit maak.

Hoe is het met jouw leeshonger gesteld? Ken je zoiets als leeshonger en heb je dat overgebracht op je kinderen? En welke boeken moeten we echt niet overslaan als we onze kinderen een heel breed aanbod willen aanreiken?