Maandoverzicht – januari 2019

Een nieuwe maand, de eerste van het nieuwejaar. Een mooi moment voor een nieuwe gewoonte. De maand afsluiten met een (kort) overzicht.

‘Opnieuw uitvinden van tradities, goed begin, doorzetten van goede gewoontes en een nieuwe impuls aan oude gewoontes.’

Januari stond in het teken van tradities, en dan vooral het opnieuw uitvinden van tradities. De maand stond in het teken van een goed begin, het doorzetten van goede gewoontes en van een nieuwe impuls geven aan oude gewoontes. Onderaan de streep is januari 2019 een mooie maand geweest waarin we dankbaar kunnen zijn voor al het goede en waarin vooral ikzelf belangrijke stappen heb gezet om mijn basis te verstevigen.

We begonnen door de eerste momenten van het nieuwe jaar bij vrienden door te brengen. Hoe fijn is het wanneer de kinderen vriendjes/vriendinnetjes maken waarna je als ouders onderling ook vriendschap kunt sluiten. En misschien wordt deze vorm van oud & nieuw vieren wel een nieuwe traditie.

Ook de rest van de vakantieweek liep anders dan andere jaren. Niet op verjaardag bij een jarig nichtje, maar naar een museum. Samen met de kinderen bezocht ik museum Boijmans Van Beuningen. Dat was zéér geslaagd.

Spannend was het, vooral voor mij, om na twee heerlijke weken vakantie weer aan het werk te gaan. Ik ben herstellende van een burn-out, werk op 2 dagen in de week een paar uurtjes én had besloten mijn leidinggevende te vertellen dat ik uiteindelijk niet wil terugkeren in mijn oude werk. De functie is op papier nog steeds heel leuk en passend, maar hoe meer daagjes ik terug was geweest, hoe meer ik besefte dat ik met deze leidinggevende nooit ga floreren. Het was altijd schipperen gebleven, zelfs vaak ergeren, en het gevoel ‘ik kan hier niet achter staan’ kwam ook geregeld om de hoek. Dat neemt niet weg dat ik op dit moment niet gezond genoeg ben om elders aan de slag te gaan, dat het thuis- en ziekzijn me heeft doen twijfelen aan wat ik wil qua werk, dat ik niet zomaar mijn vaste aanstelling overboord wil werpen en dat ik van de afgelopen 10 jaar er zevenenhalf naar volle (wederzijdse) tevredenheid bij deze organisatie heb gewerkt (minus 2x 6 maanden zwangerschapsverlof en de laatste anderhalf jaar met deze leidinggevende. Het is niet niks om dat allemaal los te laten. En toch heb ik de eerste stap daartoe gezet.

Vervolgens haalde ik de contacten met (ex-)collega’s dichtbij en verderaf weer aan. Twee keer lunch met twee keer fijne gesprekken. Binnenkort koffie met de leidinggevende die mij 10 jaar geleden de kans gaf om de onderwijswereld in te rollen en via korte berichtjes al een beetje bijgepraat met de leidinggevende die mij het plezier liet zien dat je kan beleven aan anderen in beweging brengen.

Ik zette het hardlopen door. Twee keer per week, minstens, trek ik de hardloopschoenen aan en loop 3 à 5 kilometer. Ik durfde ook voorzichtig uit te spreken dat ik het hardlopen graag wil uitbreiden. Of dat een heel snelle 5 kilometer zal worden, of via de 10 km naar de halve (of ooit een hele?) marathon? De tijd zal het leren.

Tijdens het hardlopen geniet ik graag van de omgeving. Dat genieten probeer ik ook over te brengen op de kinderen door ze steeds vaker mee te slepen voor een wandeling in de natuur.

Genieten kunnen we ook van bijzondere momenten. Zo heeft onze oudste dit jaar vol overtuiging ja gezegd tegen de kans om theaterlessen te volgen na schooltijd. Zijn eerste voorstelling, met als thema ‘sprookjes’, was deze maand. De spanning straalde van hem af, maar tegelijk ook het plezier. Hij heeft het zo naar zijn zin elke maandagmiddag, genieten om hem nu in actie te zien.

Een dankbare dag brachten we door aan het Veluwermeer waar mijn ouders ter gelegenheid van hun trouwdag (39 jaar) een vakantieweekje hadden geboekt. Gewoon maar samen te zijn. Een stukje wandelen, een simpel spelletje spelen.

En zo ronden wij de laatste dagen van januari af. De dagen lengen, de laatste stompjes kaars van de adventskrans worden opgebrand en ondanks de kou en sneeuw voel ik dat de lente in de lucht hangt.