Overgave

Gisteren las ik bij prinses op de kikkererwt over het (borst-)voeden van haar tweelingdochters en de overgave die daarvoor nodig is. Het maakte mij even weemoedig naar de prachtige, en soms ook lastige, periode waarin ik twee keer een baby mocht borstvoeden tot in de peuterfase.

“Dat het leven anders is, als je kleine kinderen te verzorgen hebt.”

Het woord overgave bleef hangen. Vanochtend fietste ik naar een yogales en realiseerde ik me dat het ouderschap volop bestaat uit overgeven. Een overgave die je niet bevat voordat je de zorg hebt over een kind. Een overgave die o zo logisch is als je een klein hummeltje in je handen houdt. Een hummeltje dat afhankelijk is van anderen voor voedsel, voor verzorging en voor liefde. Iedereen begrijpt dat je daar als ouders hoge prioriteit aan geeft. Dat het leven anders is, als je kleine kinderen te verzorgen hebt.

Diezelfde overgave blijft nodig, maar is veel minder vanzelfsprekend, als je kinderen groter worden. Wie anders dan de ouders kan zich overgeven aan een kind dat slecht doorslaapt en jouw nabijheid nodig heeft om donkere nachtelijke momenten te overwinnen? Wie anders dan de ouders komen op voor een kind dat op school extra aandacht moet krijgen? Wie anders dan de ouders fietsen op en neer naar school, zwemles, sport, muziek en moedigen de kinderen aan hun best te doen, om mee te doen, om zich te laten zien. Wie anders dan de ouders helpen hun kind speelafspraken te maken, cadeautjes te knutselen, groter te groeien?

En ja, veel dingen worden makkelijker als de kinderen groter worden. De basisbehoeften, zoals eten, slapen, schoon zijn, die worden steeds meer zelfstandig gedekt. Maar de basisbehoefte gezien te worden, een relatie te hebben met de wereld om je heen, om vertrouwen te krijgen en autonomer te mogen worden. Die behoeften moeten door de ouders gefaciliteerd worden.

Gelukkig voor de meeste ouders kun je die basisbehoeften samen creëren voor je kind of kinderen. Kun je stukjes ervan uit handen geven, aan de juf op school, aan degene die voor jouw kind zorgt als jij er even niet bent, aan familieleden die een rol spelen in het leven van de kinderen.

“dat ouderschap voortdurende overgave is.”

“En dat ik dat soms moeilijk vind.

Terug naar het woord overgave. Ik realiseerde me weer eens, op de fiets waar mijn gedachten rondzongen op het tempo van mijn pedalen, dat ouderschap voortdurende overgave is. En dat ik dat soms moeilijk vind. Ik wil graag mijzelf zijn, naast alle rollen die ik heb. Maar misschien kan ik me iets meer overgeven aan die rollen. Zodat ik mijn aandacht meer bij mijn kinderen heb, als ik bij ze ben. Maar ook meer bij mezelf kan hebben als ik dan even later op dat yogamatje lig. En weer meer de manager van het huishouden ben als ik in de supermarkt loop. Wat meer de professional ben, als ik achter mijn bureau zit en vervolgens thuis weer volop moeder en na kinderbedtijd partner kan zijn. Overgave aan elk van de rollen in plaats van telkens een verwaterde mengelmoes? Ik ga het eens proberen.

Overgave.